herfstig

Alles is vergankelijk. Je zou denken dat je daar als tuinvrouw en natuurmens van doordrongen bent. Maar soms is het lastig om te accepteren.

silhouetten

Ik geniet van de wintersilhouetten die zich beginnen af te tekenen in de tuin, van alle tinten bruin en grijs, met hier en daar een geel accent. De grillige vormen met een dun laagje rijp staan roerloos, alsof de tijd stilstaat. Als je goed kijkt, zie je dat in de herfst eigenlijk al de lente schuilt. De meeste planten sterven af in het najaar, maar langzaam roert zich onder dat dekentje van blad en afgestorven planten al weer het eerste prille groen.

De tweejarigen zijn deze tijd van het jaar helemaal overmoedig. De rozetten van de Judaspenning (Lunaria annua) en het Vingerhoedskruid (Digitalis purpurea) staan er groen en gretig bij. Komend seizoen hebben ze weer van alles voor ons in petto. De natuur stelt me gerust. Ik moet er maar op vertrouwen dat alles zich zal herhalen en dat niets hetzelfde blijft.

honderd treden

Tijdens een bezoek aan de tuin van ‘Bantry House’, een landgoed aan de Zuidwest kust van Ierland, beklim ik de honderd treden van de ‘Stairway to the Sky’ en denk aan mijn vader. Bovenaan de trap is het uitzicht verpletterend. In de verte ligt Bantry Bay. Het landschap heeft iets onverzettelijks. Ondanks de tijd van het jaar toont zich hier de kracht van de natuur. De Reuzenrabarber (Gunnera manicata) staat her en der langs het pad alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. De vijver beneden in de parterretuin wordt omlijst door een cirkel van blauwe regen. Deze 160 jaar oude Blauwe regen bestaat uit Wisteria sinensis (van Chinese afkomst en rechtsom windend) en Wisteria floribunda (Japans en linksom draaiend). Zo ontstaat een indrukwekkende knoestige parasol, helaas op dit moment zonder de typerende paarsblauwe bloemtrossen.

Mijn favoriete plek is de zogenaamde ‘Sunken Garden’. Deze ligt aan de Zuidwest kant van het huis. Hier groeit een mix van robuuste siergrassen en subtropische planten, zo typerend voor dit deel van Europa waar het klimaat wordt bepaald door de warme golfstroom vanuit Mexico. Hierdoor kent Ierland geen strenge winters en slechts matig warme zomers. Fuchsia groeit hier gewoon langs de weg. En als de hemel blauw is, is ie hemelsblauw. Daar kan de blauwe regen nog een puntje aan zuigen.

Ik moet het voorlopig doen met de bloeiende blauwe regen zoals afgebeeld op een kamerscherm binnen in het statige landhuis. Ik kom zeker terug om de Wisteria in het echt te zien bloeien, een keer in mei of juni. Ook dan zal ik weer even stil staan bovenaan de ‘Stairway to the Sky’.

Dan Pearson over Gunnera manicata Mammoetblad of reuzenrabarber

plan een bezoek aan de tuin van Bantry House