Klimmer zoekt klimmuur

Klimmen is hot. Zo heb ik afgelopen jaar van minstens twee bijzondere klimfilms mogen genieten. Vergroenen is ook behoorlijk ‘in’, zeker in verticale zin. Mogelijk nog dit jaar wordt het verticaal woonbos Trudo Vertical Tower in Eindhoven opgeleverd en Wonderwoods in Utrecht staat op de rol voor 2022. Verticale beplantingsystemen zijn in alle soorten en maten verkrijgbaar. Allemaal hoopvolle innovatieve ontwikkelingen. Toch denk ik dat er op minder ambitieus niveau ook nog veel te halen valt. Talloze braakstaande klimmuren van woonhuizen en kantoren worden nog lang niet optimaal benut. Daarom zetten we een aantal puike klimmers in het licht die het aanplanten waard zijn.

Zekering gewenst

De meeste klimmers slingeren zich graag naar boven via een klimrekachtige constructie. Sommigen vragen om zekering als ze beginnen met klimmen of omdat ze van de wand kunnen vallen.
Je doet planten een plezier door rekbaar materiaal te gebruiken voor het zekeren, zoals bindbuis.

Trachelospermum jasminoides, Toscaanse jasmijn
Van deze zon en warmte minnende klimmer heb je jaarrond plezier want hij is wintergroen. Bovendien produceert hij van juni tot augustus heerlijk geurende witte bloempjes. Deze zijn stervormig, vandaar ook wel de naam sterjasmijn. Bij strenge vorst kan deze jasmijn het moeilijk krijgen, maar na snoei van dode takken krabbelt hij meestal wel weer op. In mijn beschutte tuintje leeft een kwetsbare soortgenoot,  Jasminum polyanthum,  al 15 jaar.

Clematis Winter Beauty, bosrank
Deze groenblijver bloeit in de winter met klokvormig witte bloempjes. Deze uiterst charmante beauties vormen een lichtpuntje in de donkere dagen van december tot februari. De plant verdraagt naast zon ook halfschaduw.

Clematis Bill Mackenzie, bosrank
Bill is een echte showman, hij laat zijn klokvormige gele bloemen maar liefst vier maanden lang aan ons zien, van juni tot september. En om zichzelf nog langer in de picture te houden zorgt hij voor sierlijke pluizenbollen die in de winter van geen wijken weten. Wij kunnen en willen niet om deze krachtige groeier heen, vandaar dat we hem ook al eens in onze ode aan het geel hebben genoemd.

Akebia quinata, schijnaugurk
Deze Aziatische klimmer waarderen wij erg om de vroege bloei, dit jaar al begin april! De prachtige fijne trosjes purperen bloemen rieken aangenaam, met een vleugje chocolade. Ook het 5-tallig blad is bijzonder verfijnd. Het blijft in milde winters lang aan de plant en verkleurt naar purper. Akebia klimt snel en soepel tot grote hoogtes van wel 6 tot 9 meter. Snoeien is geen probleem. De augurkachtige vruchten verschijnen alleen in warme lange zomers. Voor bevruchting zijn soortgenoten in de buurt nodig. Ze zijn eetbaar, maar wij hebben deze kans nog niet beproefd. Halfschaduw, daar houdt deze klimmer van.

Aristolochia durior of macrophylla, Duitse pijp
Hoe handig is het als een plant zowel in zon, halfschaduw en schaduw klimt? En dat hij met zijn welgevormde hartvormige bladeren een echt groen statement maakt? De bloemen zijn onopvallend en lijken op een Duitse pijp, maar voor mij is het juist de perfecte regenpijp plant. Met wat steun klimt hij met gemak tot de dakgoot. Met de jaren steeds houtiger en zwaarder, dus stevige zekering gewenst. Ieder jaar terug snoeien werkt ook prima.

Free solo klimmers

Deze klimmers kunnen het met hun zelfhechtende zuignapjes allemaal wel alleen. Ze werken zichzelf omhoog, en gaan daar zonder inperking van snoei dapper mee door.

Hydrangea anomala petiolaris, klimhortensia
Deze staat bekend om zijn moeiteloosheid bij het beklimmen van alle mogelijke oppervlakten, ook gladde muren zijn geen probleem. Wel bij voorkeur in de halfschaduw of schaduw, anders raakt hij oververhit. Witte bloei is er van juni tot en met augustus. De bloeiende takken willen nog wel eens uitststeken, deze snoeien na de bloei zorgt voor mooie nieuwe knoppen. De overige bloemen laat je zitten voor een mooi winterbeeld. Een knappe achterneef van de klimhortensia is de zogenaamde Schizophragma integrifolia, de pluimklimhortensia.

Parthenocissus quinquefolia ‘Engelmannii’, wilde wingerd 
En wild is hij, want deze plant kan behoorlijk snel een muur bedekken. Het is een echte bladplant en de herfstkleur is adembenemend mooi rood, met name op een zonnige plek. Maar ook op muren met (half)schaduw heeft hij het prima naar het zin. De besjes worden in het najaar gegeten door vogels. Naast de 5-bladige quinquefolia is er ook een driepuntige variant: Parthenocissus tricuspidata

Wij zijn nog lang niet uitgeklommen, avonturen met meer interessante klimmers worden vervolgd!